Het onder controle houden of verlichten van incontinentie hangt af van het type incontinentie en de onderliggende oorzaak. Hier zijn enkele algemene benaderingen, gegroepeerd per type interventie, om incontinentie te helpen beheersen en verlichten :
1. Aanpassingen in levensstijl:
- Bekkenbodemoefeningen (Kegel): Deze oefeningen versterken de bekkenbodemspieren, die de blaas en urethra ondersteunen. Ze zijn bijzonder effectief bij stressincontinentie en kunnen ook helpen bij aandrangincontinentie.
- Vochtregulatie: Het verminderen van de vochtinname voor het slapengaan en het vermijden van diuretica (zoals koffie, alcohol en frisdrank) kan de frequentie van incontinentie-episodes verminderen.
- Gewichtsbeheersing: Gewichtsverlies kan de druk op de blaas- en bekkenspieren verminderen, waardoor stressincontinentie wordt verlicht.
- Vermijd irriterende stoffen voor de blaas: Verminder of elimineer voedingsmiddelen en dranken die de blaas kunnen irriteren, zoals kruiden, citrusvruchten en kunstmatige zoetstoffen.
2. Gedragstherapieën:
- Hertraining van de blaas: Deze methode omvat het opstellen van een plasschema om de blaas opnieuw te trainen om urine voor langere tijd vast te houden, waardoor de frequentie van urineverlies wordt verminderd.
- Continentietraining: omvat het plannen van regelmatige toiletpauzes om ongelukken te voorkomen, vooral bij mensen met functionele of cognitieve incontinentie.
- Biofeedback: een techniek die wordt gebruikt om patiënten te helpen zich meer bewust te worden van hun bekkenbodemspieren en hun controle te verbeteren.
3. Geneesmiddelen:
- Anticholinergica: Gebruikt om een overactieve blaas te verminderen en de symptomen van aandrangincontinentie onder controle te houden.
- Myrbegron: Medicijn dat de spieren van de blaas ontspant, de capaciteit verhoogt en de frequente aandrang om te plassen vermindert.
- Topische oestrogenen: Bij postmenopauzale vrouwen kan de toepassing van oestrogeen in de vorm van vaginale crème de weefsels rond de urethra versterken.
- Ontlastingsversterkende middelen: Voor fecale incontinentie kunnen medicijnen worden gebruikt die de consistentie van de ontlasting verhogen, zoals vezelsupplementen.
4. Medische hulpmiddelen:
- Pessaria: Apparaten die in de vagina worden ingebracht om de blaas te ondersteunen en die voornamelijk worden gebruikt bij stressincontinentie bij vrouwen.
- Intermitterende katheters: Voor mensen die hun blaas niet volledig kunnen legen, kan een katheter worden gebruikt om de symptomen van overloopincontinentie onder controle te houden.
- Apparaten voor zenuwstimulatie: Stimulatie van de sacrale zenuw kan bijvoorbeeld helpen de controle over de blaas te verbeteren door zenuwsignalen te reguleren.
5. Operaties:
- Sling: Een sling wordt onder de urethra geplaatst om de blaas te ondersteunen en urineverlies te verminderen, vooral effectief bij stressincontinentie.
- Injectie van volumegevende stoffen: Stoffen worden rond de urethra geïnjecteerd om de sluitspiersluiting te verbeteren en lekkage te verminderen.
- Sacrale neuromodulatie: Een geïmplanteerd apparaat stimuleert de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de blaasfunctie en helpt de urinewegcontrole te herstellen.
6. Verzorging en bescherming:
- Absorberende maandverbanden: Luiers voor volwassenen, inlegkruisjes en absorberende slipjes kunnen worden gebruikt om lekken te beheersen.
- Huidverzorging: Om huidirritatie door vocht te voorkomen, is het belangrijk om barrièrecrèmes te gebruiken en een goede hygiëne te behouden.
7. Psychologische aanpak en ondersteuning:
- Gedragstherapie: Voor mensen bij wie de incontinentie wordt verergerd door stress of angst, kan gedragstherapie nuttig zijn.
- Steungroepen: Deelname aan steungroepen kan helpen de psychologische impact van incontinentie te beheersen.
8. Medisch consult:
- Gespecialiseerde evaluatie: Raadpleeg een uroloog, gynaecoloog of proctoloog voor een grondige evaluatie en specifieke behandelingsaanbevelingen.
- Regelmatige follow-up: Om de behandeling aan te passen op basis van de voortgang of evolutie van de symptomen.
Elke aanpak kan worden aangepast aan individuele behoeften en het is vaak nodig om meerdere methoden te combineren om de beste resultaten te bereiken bij incontinentiebeheer.
